Ναι, είναι η αιώνια γάγγραινα της χώρας μας. Και λέγονται δημόσιοι υπάλληλοι. Τι να ξαναπεί κανείς γι’αυτό το ‘χιλιοτραγουδισμένο’ είδος αφού όλοι σίγουρα εχουμε πέσει θύματα της αργοπορίας, της βαρεμάρας, της αγένειας ή και της απροθυμίας να μας εξυπηρετήσουν. Ίσως γίνομαι λίγο άδικος για μερικούς αλλά οι φωτεινές εξαιρέσεις-πρότυπα εργαζομένων στο δημόσιο τομέα είναι τόσο λίγες όσο και οι πηγές νερού στην Αιθιοποία.
Η δουλειά μου εδώ και χρόνια έχει να κάνει με διεκπεραίωση μελετών σε υπηρεσίες του δημοσίου. Μια από τις μελέτες λοιπόν που είχε να κάνει με την αδειοδότηση της επιχείρησης ενός πελάτη, για διάφορους λόγους είχε καθυστερήσει αρκετά με κύρια υπαιτιότητα την υπηρεσία όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η Δ/νση Περιβάλλοντος Θεσ/νίκης. Όπως είναι κατανοητό η αγορά είναι δύσκολη και ο πελάτης που πληρώνει δεν θα σου χαριστεί ούτε θα δικαιολογήσει πιθανή καθυστέρηση της δουλειάς που σου ανέθεσε, ασχέτως αν φταίς εσύ ή μια κλώσα όπως αυτή που συνάντησε η συνεργάτης μου στην γραμματεία της Περιφέρειας Θεσ/νίκης. Για την ταχύτερη προώθηση μιας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την εν λόγω υπηρεσία λοιπόν στην Δ/νση Περιβάλλοντος είχαμε συνεννοηθεί με την εν λόγω ‘κυρία’ αντί της συνηθισμένης διαδικασίας αποστολής ταχυδρομικά, όπου θα μας έπερνε από 7-10 ημέρες, να στέλναμε courier μέσω του οποίου η μελέτη θα ήταν από την μία υπηρεσία στην άλλη την ίδια ημέρα. Έλα που όμως πηγαίνοντας να παραλάβει την επόμενη ημέρα τον φάκελλο της μελέτης την είχαν στείλει μεσω ΕΛΤΑ! Τα νευρά τεντωμένα φυσικά και ζητώντας εξηγήσεις από την υπάλληλο μας είπε ότι δεν το κατάλαβε καλά και ότι δεν τις είπαμε ότι θα στέλναμε courier, κατι που μας τρέλανε πραγματικά αφού της είχαμε εξηγήσει όπως μιλας σε έναν διανοητικά καθυστερημένο όταν θές να τον κανεις να σε καταλάβει! Το ότι εμεις καιγόμασταν από βιασύνη βεβαιά ποσώς την στεναχώρησε από ότι φαίνεται, τουλάχιστον όχι περισσότερο από το ότι η όζα (μανό για τους εκ Αθηνών…) που πήρε από την Τσιμισκή δεν στεγνώνει και τόσο γρήγορα τελικά όσο της είχε πέι η άλλη κλώσα-φίλη της.
Προσπαθώντας να ψυχολογήσω το ‘ιδιαίτερο’ αυτό είδος ανθρώπων κατάλαβα (εδώ και καιρο φυσικά, απλά φροντίζουν και μου το επιβεβαιώνουν συνεχεια) ότι ζουν στον δικό τους ξεχωριστό κόσμο. Σε ένα κόσμο όπου όλα τρέχουν με ρυθμούς χελώνας, όπου είναι δεδομένο ότι θα πληρωθείς στη 1 του μηνός χωρίς να κανεις τιποτα το ιδιαίτερο παρα μόνο να βρίσκεσαι για ένα 8ωρό στο πόστο σου (κι αυτό όχι απαραίτητα πάντα…). Σ’ ένα κόσμο όπου σημασία δεν έχει η κατανόηση και η βοήθεια προς τον συνάνθρωπό μας ούτε η συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο παρά μόνο πιο supermarket έχει φθηνότερο το Ariel και τα μακαρόνια. Τι να πεί κανείς. Δυστυχώς το (ορατό τουλάχιστον) μέλλον μας δεν διαγράφεται και πολύ ‘λαμπρό’, όχι γιατί εγώ ειμαι απαισιόδοξος ή καταστροφολόγος αλλά γιατί κοιτώντας μέσα από ένα ρεαλιστικό πρίσμα την νέο-ελληνική κοινωνία θα δεί ότι απαρτίζεται από 1 εκατομύριο δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι κατά την ταπεινή μου γνώμη οι περισσότεροι δεν απέχουν και πολύ από την νοοτροπία της παραπάνω κλώσας.
Η δουλειά μου εδώ και χρόνια έχει να κάνει με διεκπεραίωση μελετών σε υπηρεσίες του δημοσίου. Μια από τις μελέτες λοιπόν που είχε να κάνει με την αδειοδότηση της επιχείρησης ενός πελάτη, για διάφορους λόγους είχε καθυστερήσει αρκετά με κύρια υπαιτιότητα την υπηρεσία όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η Δ/νση Περιβάλλοντος Θεσ/νίκης. Όπως είναι κατανοητό η αγορά είναι δύσκολη και ο πελάτης που πληρώνει δεν θα σου χαριστεί ούτε θα δικαιολογήσει πιθανή καθυστέρηση της δουλειάς που σου ανέθεσε, ασχέτως αν φταίς εσύ ή μια κλώσα όπως αυτή που συνάντησε η συνεργάτης μου στην γραμματεία της Περιφέρειας Θεσ/νίκης. Για την ταχύτερη προώθηση μιας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την εν λόγω υπηρεσία λοιπόν στην Δ/νση Περιβάλλοντος είχαμε συνεννοηθεί με την εν λόγω ‘κυρία’ αντί της συνηθισμένης διαδικασίας αποστολής ταχυδρομικά, όπου θα μας έπερνε από 7-10 ημέρες, να στέλναμε courier μέσω του οποίου η μελέτη θα ήταν από την μία υπηρεσία στην άλλη την ίδια ημέρα. Έλα που όμως πηγαίνοντας να παραλάβει την επόμενη ημέρα τον φάκελλο της μελέτης την είχαν στείλει μεσω ΕΛΤΑ! Τα νευρά τεντωμένα φυσικά και ζητώντας εξηγήσεις από την υπάλληλο μας είπε ότι δεν το κατάλαβε καλά και ότι δεν τις είπαμε ότι θα στέλναμε courier, κατι που μας τρέλανε πραγματικά αφού της είχαμε εξηγήσει όπως μιλας σε έναν διανοητικά καθυστερημένο όταν θές να τον κανεις να σε καταλάβει! Το ότι εμεις καιγόμασταν από βιασύνη βεβαιά ποσώς την στεναχώρησε από ότι φαίνεται, τουλάχιστον όχι περισσότερο από το ότι η όζα (μανό για τους εκ Αθηνών…) που πήρε από την Τσιμισκή δεν στεγνώνει και τόσο γρήγορα τελικά όσο της είχε πέι η άλλη κλώσα-φίλη της.
Προσπαθώντας να ψυχολογήσω το ‘ιδιαίτερο’ αυτό είδος ανθρώπων κατάλαβα (εδώ και καιρο φυσικά, απλά φροντίζουν και μου το επιβεβαιώνουν συνεχεια) ότι ζουν στον δικό τους ξεχωριστό κόσμο. Σε ένα κόσμο όπου όλα τρέχουν με ρυθμούς χελώνας, όπου είναι δεδομένο ότι θα πληρωθείς στη 1 του μηνός χωρίς να κανεις τιποτα το ιδιαίτερο παρα μόνο να βρίσκεσαι για ένα 8ωρό στο πόστο σου (κι αυτό όχι απαραίτητα πάντα…). Σ’ ένα κόσμο όπου σημασία δεν έχει η κατανόηση και η βοήθεια προς τον συνάνθρωπό μας ούτε η συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο παρά μόνο πιο supermarket έχει φθηνότερο το Ariel και τα μακαρόνια. Τι να πεί κανείς. Δυστυχώς το (ορατό τουλάχιστον) μέλλον μας δεν διαγράφεται και πολύ ‘λαμπρό’, όχι γιατί εγώ ειμαι απαισιόδοξος ή καταστροφολόγος αλλά γιατί κοιτώντας μέσα από ένα ρεαλιστικό πρίσμα την νέο-ελληνική κοινωνία θα δεί ότι απαρτίζεται από 1 εκατομύριο δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι κατά την ταπεινή μου γνώμη οι περισσότεροι δεν απέχουν και πολύ από την νοοτροπία της παραπάνω κλώσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου